Tłumienie myśli można zdefiniować jako wolicjonalne blokowanie dostępu wybranych treści umysłowych do świadomości. Badania nad tłumieniem myśli są niekonkluzywne. Część z nich wskazuje, że możliwe jest niemyślenie (a nawet zapominanie) o niechcianych treściach. Inne natomiast uwidaczniają paradoksalne efekty tłumienia myśli. Wiedza o tym, co wpływa na skuteczność tłumienia, mogłaby znaleźć zastosowanie w wielu obszarach, takich jak walka z nałogami i szkodliwymi nawykami, przeciwdziałanie stereotypom, czy leczenie zaburzeń psychicznych, którym towarzyszą myśli intruzywne. Daniel Wegner – twórca paradygmatu tłumienia myśli – wskazywał, że dystrakcja jest jednym z czynników determinujących efektywne pozbywanie się niechcianych treści ze świadomości. Rola dystrakcji w efektywnym tłumieniu nie jest jednak wystarczająco dookreślona, między innymi ze względu na występowanie w literaturze terminu „dystrakcja” w różnych kontekstach. W referacie zaproponuję inspirowany teorią obciążenia uwagi selektywnej i kontroli poznawczej Lavie i współpracowników podział dystrakcji na dwa rodzaje z uwagi na jej zróżnicowany wpływ na skuteczność tłumienia myśli. Przedstawię również badania eksplorujące zależność między dystrakcją a efektywnym blokowaniem niechcianych treści.

Aneta Niczyporuk