Letnia Szkoła Kognitywistyki
organizowana pod patronatem Polskiego Towarzystwa Kognitywistycznego skierowana jest do młodych pracowników naukowych, doktorantów oraz studentów studiów kognitywistycznych (nauk o poznaniu i komunikacji społecznej), a także akademickich instytucji prowadzących badania w szeroko rozumianej kognitywistyce. Spotkania w ramach LSK mają charakter wykładów i warsztatów obejmujących swoją tematyką takie dyscypliny jak kognitywistyka, psychologia poznawcza i społeczna, semiotyka kognitywna, kulturoznawstwo, studia nad wizualnością, neuroestetyka. Podczas ósmej edycji Letniej Szkoły Kognitywistyki – w 2024 r. – zachęcamy do refleksji nad tym, czy narracja jest koniecznym składnikiem ludzkiego sposobu poznawania rzeczywistości.
Warunkiem udziału w spotkaniu
jest zgłoszenie uczestnictwa w postaci kwestionariusza online z opisem dotychczasowego doświadczenia. Zapraszamy również do zgłoszenia własnego projektu i zaprezentowania go podczas Letniej Szkoły. Zgłoszenia projektów podlegają ocenie i wyborowi przez Radę Programową Szkoły. Koszt udziału w Letniej Szkole Kognitywistyki PTK obejmuje zakwaterowanie oraz wyżywienie w Domu Pracy Twórczej KUL w Kazimierzu Dolnym. Uczestnicy mają zapewniony udział w plenarnych wykładach i warsztatach oraz możliwość zaprezentowania własnych projektów badawczych.
Organizatorzy przewidzieli również możliwość uczestnictwa w Szkole bez noclegów i posiłków.
Emocje
Od starożytności kategoria emocji była umieszczana w kontekście umysłu
raz po to, aby przeciwstawić sobie te dwa typy aktów psychicznych, innym razem, żeby podkreślić, jak wzajemnie są ze sobą zespolone i nierozdzielne. W odniesieniu do woli i działania człowieka, emocje były traktowane jako element motywujący, który – jeżeli ma prowadzić do dobrego i racjonalnego działania – powinien być pod ścisłą kontrolą rozumu. Sądzono również przeciwnie – dobre działanie w sensie moralnym, powinno być ufundowane na przeżywanych emocjach, a rozum pełni funkcję wtórną, np. racjonalizując intuicje moralne. W wielowiekowej tradycji intelektualnej Zachodu dominował jednak schemat, w którym emocje były czynnikiem heterogenicznym w stosunku do umysłu, przypominającego raczej „racjonalną maszynę do liczenia” niż „tkaninę utkaną na osnowie ciągłych cykli emocji”.
W trakcie intensywnego rozwoju nauk kognitywnych w XX wieku
jesteśmy świadkami wzbierającej fali zainteresowania emocjami i ich rolą w procesach poznawczych. W perspektywie aktualnych badań naukowych można zaryzykować stwierdzenie, że rozpoczęła się na dobre „rewolucja afektywna” zmieniająca rozłożenie akcentów badawczych i podziału pracy między psychologami, filozofami, kognitywistami i neuronaukowcami ukazująca nowe obszary i dziedziny badań, np. sztuczną inteligencję, etologię kognitywną, estetykę, nauki społeczne, biologię ewolucji.
Celem tej rewolucji są próby rozwinięcia modelu umysłu interpretującego emocje jako czynnik moderujący procesy poznawcze. Interesującego przykładu zastosowania takiego modelu umysłu dostarczają badania z nurtu ucieleśnionego poznania, w których emocje zyskują fundamentalne znaczenie w systemie umysł–mózg–ciało.