Badania nad mindreadingiem u zwierząt przybrały na sile w drugiej połowie XX wieku. Analizując zachowania zwierząt społecznych została postawiona teza, iż umiejętność czytania umysłów stanowiłaby kolejną adaptację ułatwiającą funkcjonowanie w swojej grupie, a co za tym idzie – przetrwanie. Na chwilę bieżącą nie ma porozumienia co do tezy, iż zwierzęta są w stanie odczytywać stany mentalne. Czy zwierzęta przewidują i odczytują sens zachowania innych podmiotów poprzez atrybucję prostych stanów mentalnych? Czy też przewidują zachowania innych podmiotów bez rozumienia czegokolwiek o ich stanach mentalnych dzięki odczytywaniu wskazówek behawioralnych i środowiskowych. Główny problem dotyczy zatem różnienia „czytania umysłów” od „czytania zachowania” za pomocą odpowiednio przygotowanych eksperymentów.