W klasycznej kognitywistyce umysł rozumiany był przez analogię do programu komputerowego, który jest niezależny od realizującej go fizycznej „maszyny”. Takie podejście dość dobrze opisywało procesy biorące udział w rozwiązywaniu zadań logiczno-matematycznych, lecz nie radziło sobie z modelowaniem systemów poznawczych działających w rzeczywistym świecie. Pod wpływem inspiracji płynących z filozofii fenomenologiczej, psychologii ekologicznej, robotyki, klasyczny kognitywizm stopniowo ustępował miejsca idei poznania, w której umysł jest z konieczności ucieleśniony i usytuowany w środowisku wypełnionym rzeczami i narzędziami. Wykład zostanie poświęcony omówieniu źródeł koncepcji umysłu ucieleśnionego oraz ewolucji, jaką przeszła od swego początku.