Podczas ósmej edycji Letniej Szkoły Kognitywistyki zachęcamy do refleksji nad tym, czy narracja jest koniecznym składnikiem ludzkiego sposobu poznawania rzeczywistości.
- W jakich domenach życia narracyjne schematy są tylko estetyzującym dodatkiem, a w jakich stanowią niezbywalny wymiar ludzkiego doświadczenia?
- Czy można mieć zdrowe relacje społeczne bez narracji o stanach mentalnych i emocjonalnych innych ludzi?
- Czy można myśleć o sobie samym poza logiką narracji?
- I co się dzieje kiedy narracyjne schematy wykorzystywane do rozumienia siebie i innych zawodzą?
- Jak wykorzystać różne formy narracji, aby wychodzić z kryzysów i powracać do równowagi?
- Czy można żyć pełnym i harmonijnym życiem, bez spójnej opowieści o sobie i innych?
- Czy zatem granice narracji wyznaczają granice rozumienia a, o czym nie można opowiadać, o tym trzeba milczeć?
Być może, doniosłość narracji wykracza nie tylko poza ich instrumentalne wykorzystanie, ale również daleko przekracza wymiar kognitywny, dotykając samego rdzenia ludzkiej egzystencji. Czy rację ma Fryc Moitschek, ekscentryczny listonosz, postać z powieści Jerzego Pilcha, który kaznodziejskim tonem ogłasza: Jaka opowieść takie całe życie! Tylko w opowieści jest rozwiązanie!