Powszechne jest dziś przekonanie, że nowe technologie komunikacyjne

stanowią istotny czynnik decydujący o rozwoju społecznym i cywilizacyjnym, w szczególności o przyroście informacji i postępie wiedzy. Z jednej strony, wielu badaczy twierdzi, że wzmacniają one naturalne zdolności i kompetencje poznawcze człowieka. Z drugiej strony coraz powszechniej zauważa się, że technologie informatyczne prowadzą do osłabienia a nawet destrukcji pewnych form percepcji, pamięci, wyobraźni oraz samodzielnego i twórczego myślenia – kompetencji niezbędnych w edukacji, dyskursie publicznym i uczestnictwie w kulturze symbolicznej. Wiele wskazuje na to, że rozwój nowoczesnych technologii komunikacyjnych przyczynia się do osłabienia zdolności skupienia i świadomej kontroli uwagi, zdolności do zapamiętywania większych porcji informacji oraz umiejętności logicznego prowadzenia argumentacji. Atrofia tych umiejętności może mieć poważne konsekwencje polityczno-społeczne w postaci radykalizacji i polaryzacji poglądów, szerzenia się stereotypów, przesądów, uprzedzeń a w konsekwencji formowania się kultury postprawdy.