jesteśmy świadkami wzbierającej fali zainteresowania emocjami i ich rolą w procesach poznawczych. W perspektywie aktualnych badań naukowych można zaryzykować stwierdzenie, że rozpoczęła się na dobre „rewolucja afektywna” zmieniająca rozłożenie akcentów badawczych i podziału pracy między psychologami, filozofami, kognitywistami i neuronaukowcami ukazująca nowe obszary i dziedziny badań, np. sztuczną inteligencję, etologię kognitywną, estetykę, nauki społeczne, biologię ewolucji.
Celem tej rewolucji są próby rozwinięcia modelu umysłu interpretującego emocje jako czynnik moderujący procesy poznawcze. Interesującego przykładu zastosowania takiego modelu umysłu dostarczają badania z nurtu ucieleśnionego poznania, w których emocje zyskują fundamentalne znaczenie w systemie umysł–mózg–ciało.