Puławska 94
24-120 Kazimierz Dolny
Polska
W ostatnim czasie najbardziej popularną i zarazem przekonującą hipotezą, która próbuje rozwikłać zagadkę genezy psychopatii, jest hipoteza ewolucjonistyczna. Rozpatrując zagadnienie psychopatii, z perspektywy nauk ewolucyjnych nie można jednoznacznie zamknąć jej w kategorię choroby psychicznej, czy tak zwanego zła wcielonego. Psychopatia z takiej perspektywy, może być uznawana za bardzo stabilną i kompleksową strategię ewolucyjną, która jest odmienna od ogólnie społecznie przyjmowanej strategii moralności. Psychopaci bardzo skrupulatnie i konsekwentnie potrafią wcielać w życie swoją strategię przetrwania, która opiera się na kłamstwie, manipulacji oraz na wykorzystywaniu dobroci i naiwności innych ludzi. Odwołując się do tej strategii, w świetle ewolucji, psychopaci podejmują tego typu działania, aby osiągnąć sukces ewolucyjny, czyli pozyskanie jak najwięcej zasobów oraz możliwości reprodukcyjnych, a mianowicie przekazania swoich genów. W teorii ewolucji bardzo popularne jest pytanie o to, skąd biorą się u ludzi skłonności do zachowań dobrych i skłonności do zachowań złych. Potwierdzenie hipotezy, że psychopatia jest alternatywną strategią ewolucyjną, będzie oznaczało nie tylko to, że psychopatia jest wielowymiarowym systemem składającym się z cech emocjonalnych, behawioralnych i poznawczych, które to mają podstawy w biologii. Cechy te, co ważniejsze mają także odzwierciedlenie w skomplikowanej budowie i funkcjonowaniu mózgu. W neuronauce odkryto już bowiem wiele obszarów mózgu, odpowiedzialnych za zachowania dyssocjalne.
Bibiografia:
1. Małecki, M. i Zyzik, R. (2014). Poczytalność i wina psychopaty w świetle ewolucyjnych koncepcji genezy psychopatii. Ruch prawniczy, ekonomiczny i socjologiczny, 161
2. Mayr, E. (2002). To jest biologia. Nauka o świecie ożywionym. Warszawa: Pruszyński i S-ka.174.
3. Baron-Cohen, S. (2015). Teoria zła. O empatii i genezie okrucieństwa. Sopot: Smak słowa.