- Kategorie
-
Znaczniki
Adam Wasążnik Adrianna Smurzyńska Agnieszka Czubak Agnieszka Starzyńska Albert Łukasik Anastazja Szuła Andrew Lambert Andrzej Zykubek Aneta Niczyporuk Anna Dutkowska Anna Głowik Arkadiusz Białek Arkadiusz Gut Artur Grabowski Bartłomiej Kokoszka Beata Fijołek-Soska Bomba Radosław Bożena Ronowska Dagmara Wąchocka Damian Adamowicz Damian Grzegórski Dobrosław Bagiński Dominika Kopańska Edgar Filip Różycki Fabio Squeo Frelik Paweł Gang Chen Grzegorz Polak Jagoda Bigos Joanna Jurewicz Kamil Aftyka Katarzyna Marczewska Kubiszyn Marta Liliana Kozak Maciej Kociuba Maciej Witek Małgorzata Kuśpit Marcin Lisiecki Marcin Matys Marek Bogusław Maria Kierepka Mariola Kowalczyk Mariusz Wołonciej Marta Glinka Marzena Fornal Mateusz Chról Michał Bachanek Michał Obidziński Michał Wilczewski Mira Zyśko Monika Chylińska Monika Pietrzak Muszyński Zbysław Oleg Gorbaniuk Olgierd Borowiecki Paulina Zarębska Piotr Francuz Piotr Kozak Piotr Markiewicz Piotr Przybysz Renata Łukiewicz-Kostro Robert Mirski Stanisław Popek Szura Bruni Szymon Górski Tomasz Komendziński Tomasz Stefaniuk Witold Wachowski Zbigniew Wróblewski Zbysław Muszyński Zofia Władyka-Łuczak

Neuropsychologia sztuki wizualnej
Uzupełnieniem bezpośrednim obu środowych wykładów plenarnych będzie warsztat poprowadzony przez dra Piotra Markiewicza na temat specyfiki odbioru przekazów wizualnych przez osoby z deficytem poznawczym, na przykładzie osób z uszkodzeniem mózgu.
Po uszkodzeniach mózgu zmieniają się sposoby nadawania i odbierania informacji. Dotyczy to także wytwarzania i odbioru wizualnego przekazu artystycznego. Pojawiają się nowe typy komunikacji wizualnej, analogiczne do zmienionych form komunikacji u osób bez artystycznych uzdolnień. Podczas warsztatów przyjrzymy się różnym przypadkom zmienionej komunikacji wizualnej po uszkodzeniu mózgu.

Dziecięce rozumienie umysłu: poszukiwanie teorii rozwojowej
W części drugiej Letniej Szkoły PTK – poświęconej czytaniu umysłów – wprowadzeniem będzie wykład Dziecięce rozumienie umysłu: poszukiwanie teorii rozwojowej wygłoszony przez dr hab. Arkadiusza Guta (prof. KUL, Wydział Filozofii). W wystąpieniu podjęta zostanie polemika z paradygmatem komputacyjno-modularnym obecnym we współczesnej teorii umysłu. Krytycznie ocenione zostanie wiązanie mechanizmów rozwojowych odpowiedzialnych za wyłanianie się zdolności czytania w umyśle wyłącznie z czynnikami wrodzonymi. Ukazane będą istotne zależności rozwojowe zdolności czytania stanów umysłu innych ludzi od czynników środowiskowych, pragmatycznych, kulturowych oraz językowych. Przedstawione zostaną nowe (własne) badania empiryczne oraz nakreślone, odmienne wobec modularno-komputacyjnej konceptualizacji, ramy teoretyczne mające wyjaśniać rozwój zdolności dzieci do rozpoznawania stanów intencjonalnych u innych ludzi.

Gry wideo
Grom wideo będzie poświęcony warsztat poprowadzony przez dra hab. Pawła Frelika, (prof. UMCS, Instytut Anglistyki) i dra Radosława Bombę (Instytut Kulturoznawstwa UMCS) reprezentujących Centrum badań Gier Wideo UMCS. W ramach kulturoznawczej dyscypliny, jaką jest ludologia, ukazane zostanie na tle warstwy narracyjnej zjawisko wizualności w grach komputerowych, w tym powiązane z nią kategorie immersji, ergodyczności, interaktywności i interpasywności. Analizowane będą przykłady wizualności paratekstów obecnych w grach wideo.

Eksperymentalne fotografie Ryszarda Horowitza
Warsztat o eksperymentalnych fotografiach Ryszarda Horowitza poprowadzi dr hab. Maciej Kociuba (Instytut Filozofii UMCS). Fotokompozycje tego artysty przedstawione zostaną jako struktury poliikoniczne i polisemantyczne. Analizowane będą również kognitywne funkcje fotografii reklamowej i artystycznej, gdzie wybrane fotografie poddane zostaną interpretacji pod kątem formalnym i treściwym.

Fotograficzne reprezentacje Zagłady: historyczny kontekst powstania i współczesna recepcja zdjęć Holokaustu
Warsztat o kulturoznawczej i poznawczej wartości fotografii poprowadzi dr Marta Kubiszyn (Instytut Kulturoznawstwa UMCS). Zaprezentowana zostanie dokumentacja fotograficzna Holokaustu sporządzona w większości przez oprawców. Zostaną omówione wizualne symbole Zagłady ukształtowane przez propagandę faszystowską, a także stereotypy i sposoby postrzegania świata uczestniczące zarówno w tworzeniu tych dokumentów, jak również w ich współczesnym odbiorze.

Warsztaty koncentrują się na pojęciu inhibitorów, a zatem barier, które utrudniają, a w niektórych przypadkach uniemożliwiają podejmowanie działalności twórczej człowieka (Szmidt, 2007). Wyróżnia się bariery przedmiotowe (obiektywne): związane ze środowiskiem zewnętrznym, podmiotowe, które dotyczą dostępnych środków intelektualnych lub materialnych oraz psychospołeczne: związane z wewnętrznymi przeżyciami jednostki oraz jej indywidualnymi cechami osobowości. Konsekwencją barier jest niechęć do podejmowania działań twórczych oraz przedwczesnym ich kończeniem (Dobrołowcz, 1993).
Stymulatory natomiast motywują do podejmowania aktywności twórczej. Oddziaływania środowiskowe poprzez akceptację przejawów twórczości, możliwość jej swobodnej ekspresji i eksploracji sprzyjają generowaniu nowych pomysłów (Amabile, 1983; Popek, 2001). Podczas warsztatów uczestnicy będą mieli możliwość zapoznania się z wynikami badań empirycznych dotyczących inhibitorów w procesie twórczym oraz metodami służącymi ich pokonywaniu. Przedmiotem oddziaływania są w tym przypadku zdolności poznawcze, motywacja raz umiejętności społeczne.

W swoim wystąpieniu wskażę na możliwe powiązania między wyobraźnią kontrfaktyczną a kreatywnością. W części pierwszej będę argumentować, że zdolność do myślenia lub wyobrażania sobie tego, „co by było gdyby” jest podstawowym warunkiem zaistnienia ludzkiej kreatywności jako zdolności do wybiegania poza rzeczy (idee) zastane i do generowania rzeczy (idei) nowych. Pokażę, że wyobraźnia kontrfaktyczna manifestuje się po raz pierwszy w naszym rozwoju już około 18. miesiąca życia, kiedy to dzieci zaczynają udawać w zabawie (np. to, że banan jest telefonem; Leslie, 1994). W drugiej części prezentacji zapoznam uczestników z wybranymi metodami treningu twórczości, które bazują na wyobraźni kontrfaktycznej i rozwijają zdolność do myślenia „co by było gdyby”. W tej części — dodatkowo — przybliżę też takie przypadki myślenia kontrfaktycznego, które mogą blokować lub ograniczać naszą kreatywność (jak na przykład wyobrażanie sobie porażki lub myślenie stale o tych samych alternatywnych stanach rzeczy). Na zakończenie spróbuję przedstawić miejsce wyobraźni kontrfaktycznej na całościowej ‘mapie umysłu twórczego”: zestawię ją z innymi podstawowymi metodami twórczego myślenia i podsumuję wcześniejsze ustalenia.

Czy widzieć, to tak jakby przewidywać przyszłość? A który z owoców jest głośniejszy: jabłko czy pomarańcza? Czy okno może być większe od góry?
Warsztat “W świecie alternatywnej komunikacji” pozwoli Wam doświadczyć jak codzienne potrzeby i zadania wpływają na postrzeganie otaczającego nas świata przez osoby z dysfunkcją wzroku. Bądźmy w dotyku i słuchajmy, wszak muzyka, aczkolwiek w nietypowej formie, będzie nam również towarzyszyć.

https://lsk.kul.pl/employees/adrianna-smurzynska/