Wczesne sformułowania teorii emergencji datują się na okres lat dwudziestych minionego stulecia, gdzie stanowiła ona opozycję dla ówczesnych stanowisk mechanistycznych i witalistycznych. Obecnie można zaobserwować powrót do tego typu teorii, które można określić, jako przeciwwagę dla stanowisk redukcjonistycznych współczesnego materializmu. Jednak mimo wzrastającego zainteresowania, wciąż kontrowersyjnym pozostaje radykalna wersja emergencji psychofizycznej postulująca przyczynową efektywność własności mentalnych. Celem mojego wystąpienia jest analiza relacji psychofizycznej w kontekście teorii emergencji i próba zweryfikowania czy postulat przyczynowości odgórnej jest możliwy do obronienia, bez konieczności odrzucenia podstawowych założeń determinizmu.