[accordion]
[toggle title=”Michał Bachanek – Nieistotność determinizmu dla problemu wolnej woli” state=”closed”]
Michał Bachanek
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Nieistotność determinizmu dla problemu wolnej woli
W ramach wystąpienia zostaną przedstawione argumenty za tezą, według której problematyka determinizmu jest nieistotna dla problemu wolnej woli. Na początku omówiony zostanie obecny stan wiedzy na temat istnienia indeterminizmu w naszym świecie. Następnie zostanie poruszona kwestia tego, jak fakt istnienia lub nieistnienia determinizmu oddziałowuje na istniejące poglądy na temat wolnej woli. W następnej części przedstawiona zostanie krytyka libertarianizmu, jedynego poglądu na wolną wolę ściśle uzależnionego od problematyki determinizmu, a na samym końcu zostaną przedstawione sugestie na jakich innych aspektach problemu wolnej woli powinno się skupić w ramach dyskursu filozoficznego.
[/toggle]
[toggle title=”Aleksandra Biela-Wołońciej – Maska językowa – metafora podwójnie ucieleśniona”]
Aleksandra Biela-Wołońciej
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
Maska językowa – metafora podwójnie ucieleśniona
Maski w różnych formach od dawna towarzyszą człowiekowi w niemal wszystkich kulturach. Jako przedmioty mają różnorodne role; na ogół „udawania”. Analogicznie, w sensie figuratywnym, gdy maskowanie odbywa się za pomocą zachowania. Maski uczestniczą w komunikacji jako kognitywne narzędzie pragmatyczne i mogą profilować wyrażaną rzeczywistość, wraz z jej ładunkiem aksjologicznym. Na przykład, z przyczyn jak najbardziej ucieleśnionych, 'śmierć’ jako domena źródłowa metafor jest nośnikiem negatywnego wartościowania, z drugiej jednak strony można złagodzić to wartościowanie za pomocą masek, czyli wyrażeń metaforycznych, gdy stanowi ona domenę docelową. Maski zatem uczestniczą w profilowaniu wartościowania. Jak się okazało w badaniach, same maski językowe także bywają różnie wartościowane (np. humor). Niespodziewanie jednak miejsce masek w kulturze globalnej uległo radykalnej zmianie z powodu zalecenia noszenia maseczek ochronnych w celu zminimalizowania ryzyka zarażenia się koronawirusem (COVID-19). Metafora maski w komunikacji została wtórnie zmaterializowana. Badania przeprowadzone podczas tegorocznej pandemii ukazują role i wartościowanie, jakie respondenci przypisują maskom ochronnym, a także figuratywne aspekty tej praktyki, dotyczące masek w komunikacji.
[/toggle]
[toggle title=”Kaja Brusik – Schizofrenia a zaburzenia w mózgu i poznaniu społecznym „]
Kaja Brusik
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Schizofrenia a zaburzenia w mózgu i poznaniu społecznym
W moim wystąpieniu przedstawię badania dotyczące zaburzeń funkcjonowania mózgu i poznania społecznego osób ze schizofrenią. Zagadnieniami mózgu w schizofrenii zajmowali się tacy badacze jak T. Onitsuka, M. Niznikiewicz, K. Spencer, M. Furmin, N. Kuroki. Ich badanie, które zostało opublikowane w 2006 roku dotyczy funkcjonalnych i strukturalnych deficytach w obszarach mózgu tj. zakrętu wrzecionowatego przedniego i tylnego, które wpływają na postrzeganie twarzy w schizofrenii. Inne badanie pokazuje funkcjonalną neuroanatomię emocji (K. Phan, T. Wager, S. Taylor, I. Liberzon, 2002). Badanie wskazuje, że niektóre objawy w schizofrenii mogą przyczyniać się do problemów z rozróżnianiem informacji docierających ze świata zewnętrznego od wyobrażeń. W wystąpieniu również omówię hipotezę neurorozwojową schizofrenii, która wyjaśnia przyczyny rozwoju tej choroby. Według tej hipotezy nieprawidłowości w okresie prenantalnym i neonatalnym są jedną z głównych przyczyn wystąpienia tej choroby w dorosłym życiu. W tym miejscu również przytaczam badanie opublikowane w 2007 roku, którego autorami są J. O’Neill, J. Levitt, R. Caplan, R. Asarnow, J. T McCracken, A. Toga, J. R. Alger. Badanie to pokazuję nieprawidłowości metaboliczne schizofrenii w początkach dzieciństwa. Opisuję również jak ważny jest obszar kory przedczołowej w diagnozowaniu schizofrenii i dlaczego trudno dostrzec objawy tej choroby u dzieci, jak również młodzieży. Hipotezę neurorozwojową potwierdzają również badania nad naczelnymi autorstwa Goldmana z 1971 rok. Na koniec prezentacji skupię się na różnicach w poznaniu społecznym w schizofrenii. Przedstawię badania między innymi dotyczące alienacji społecznej (Ch. Linder, 2014). Bibliografia: Bieniarz, A. (2009). Samotność jako pomijany rodzaj doświadczenia osób chorujących na schizofrenię. Postępy Psychiatrii i Neurologii, 18(1), 67-73. Lindner, C., Dannlowski, U., Walhöfer, K., Rödiger, M., Maisch, B., Bauer, J., … & Heindel, W. (2014). Social alienation in schizophrenia patients: association with insula responsiveness to facial expressions of disgust. PLoS One, 9(1). Onitsuka, T., Niznikiewicz, M., Spencer, K., Furmin, M., Kuroki, N., Lucia, L., Shenton, M., McCarley, R. (2006). Functional and Structural Deficits in Brain Regions Subserving Face Perception in Schizophrenia. The american journal of psychiatry. Phan, K. L., Wager, T., Taylor, S. F., Liberzon, I. (2002). Functional neuroanatomy of emotion: a meta-analysis of emotion activation studies in PET and fMRI. NeuroImage, 16(2), 331–348. O’Neill, J., Levitt, J., Caplan, R., Asarnow, R., McCracken, J. T., Toga, A. W., Alger, J. R. (2004). 1H MRSI evidence of metabolic abnormalities in childhood-onset schizophrenia. NeuroImage, 21(4), 1781–1789. Rajewska-Rager, A., Rajewski A. (2010). Schizofrenia u dzieci i młodzieży — biologiczne uwarunkowania diagnozy i leczenia. Psychiatria, 7(4), 161–167. Spychalska, K., Kucharska-Pietura, K., Kielan K. (2004). Neurobiologia społecznego poznania w schizofrenii. Psychiatria, 1(1), 9–16.
[/toggle]
[toggle title=”Hanna Bytniewska – Komunikacja w designie jako transfer kapitału kulturowego”]
Hanna Bytniewska
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Komunikacja w designie jako transfer kapitału kulturowego
Koncepcja afordancji wprowadzona do teorii designu przez Donalda Normana ma znaczący wpływ na zmiany w podejściu do designu, zarówno na poziomie teoretycznym, jak i praktycznym. W odróżnieniu od Gibsona – twórcy ekologicznego podejścia do percepcji, Norman nie opowiada się jednak za antyreprezentacyjm podejściem do poznania, ani nie uznaje poznania za bezpośrednie. Jednym z zadań designera staje się prowadzenie dialogu z odbiorcą, a proces projektowania powinien uwzględniać rozpoznawanie błędów w projektowaniu i ich niwelowanie. Human centered design wg Normana stawia w centrum rzeczywiste ludzkie potrzeby, emocje i zachowania. Wymaga to znajomości nie tylko technologii, ale także psychologii. Interakcja człowiek-przedmiot ma przebiegać bez zakłóceń w oparciu o komunikację: komunikację produktu z użytkownikiem, a pośrednio z projektantem. W swoim wystąpieniu chciałabym przedstawić ciekawe produkty designu z ostatnich lat oraz zastanowić się nad tym, co i w jaki sposób mogą komunikować.
[/toggle]
[toggle title=”Szymon Górski – W rytmie klawiszy ucieleśnić ból. Przedstawienie procesu powstawania gry Would You Mind Having Your Hopes Thrown?”]
Szymon Górski
Politechnika Białostocka
W rytmie klawiszy ucieleśnić ból. Przedstawienie procesu powstawania gry „Would You Mind Having Your Hopes Thrown?
Informatyka wydaje się być dziedziną pozornie pozbawioną bólu, mimo zacierania się powyższego wrażenia w świecie zapracowanych specjalistów, poświęcających godziny na dopracowanie tworzonych produktów, zgodnie z narzuconymi wymaganiami często przekraczającymi ich siły oraz możliwości, pod presją czasu oraz obietnic dotyczących prestiżowych osiągów. Problem ten staje się coraz bardziej widoczny w jednej z gałęzi branży IT, korzystającej z ucieleśniania metafor od lat wielu – branży gier komputerowych. Operowanie na emocjach i wgryzanie się w psychikę graczy to zabiegi stanowiące podstawę produkowanych przez wyspecjalizowane studia wirtualnych przeżyć. Wymienione zabiegi nie są jednak jedyną bronią w rękach developerów – staje się nią także kognitywistyka, stosowana w celu polepszenia wrażeń z grania, ułatwienia rozgrywki oraz uspójnienia przedstawianej opowieści. Warto zadać sobie w tym miejscu pytanie – czy kognitywistykę w świecie gier da się wykorzystać tak, by ułudzić, zmylić i dogryźć graczowi? Prezentacja na powyższy temat, dotycząca tworzonej na potrzeby wystąpienia gry „Would You Mind Having Your Hopes Thrown?”, będzie pokazaniem drogi przebytej w trakcie procesu twórczego i odpowiedzenia na postawione pytanie, wraz z dozą informacji o podobnych, mrożących krew w żyłach miłośników gier zabiegach wśród twórców interaktywnych potyczek.
[/toggle]
[toggle title=”Magdalena Koprowska – Dysocjacyjne zaburzenie osobowości – zaburzenie pamięci, efekt hipnozy czy pseudonauka?”]
Magdalena Koprowska
Uniwersytet w Białymstoku
Dysocjacyjne zaburzenie osobowości – zaburzenie pamięci, efekt hipnozy czy pseudonauka?
Dysocjacyjne zaburzenie osobowości (dissociative identity disorder) polega na występowaniu w ciele jednej osoby przynajmniej dwóch różnych tożsamości lub stanów osobowości, z których każda posiada indywidualne cechy. Różne źródła podają, że liczba osobowości może wahać się od dwóch do nawet kilkuset. Różnorodność tożsamości przejawia się najczęściej w zmiennych wzorcach pamięciowych, percepcyjnych i świadomościowych, ale odnotowane są również różnice fizyczne (np. odmienna dominacja ręki u różnych tożsamości). Wokół tego zaburzenia powstało wiele kontrowersji. Ze względu na różnorodność przypadków ciężko jest ustalić przyczynę zjawiska. Najczęściej jednak dysocjacyjne zaburzenie osobowości przypisuje się nieprawidłowo działającym systemom pamięciowym, które ulegają zaburzeniu pod wpływem przeżytej traumy. Jednak wiele źródeł, przyczynę tego zjawiska dostrzega w hipnozie – często wykorzystywanej psychoterapeutycznej metodzie. Istnieje również grupa osób, które uważają, że DID nie jest prawdziwą chorobą, ale wytworem socjologiczno-kulturowym. Czy Doktor Jekyll i pan Hyde to tylko fikcja literacka? Czy DID to pseudonauka, zaburzenie pamięci a może efekt hipnozy? Które z tych podejść obecnie przeważa w nauce? Na te pytania postaram się odpowiedzieć w referacie.
[/toggle]
[toggle title=”Katarzyna Kowalik – Medykalizacja jako forma kontroli społecznej”]
Katarzyna Kowalik
Uniwersytet w Białymstoku
Medykalizacja jako forma kontroli społecznej
Medykalizacja w obecnym stanie techniki informacyjnej bez wątpienia może stać się formą kontroli społecznej. Powstało wiele prac opisujących medykalizację jako proces zachodzący w społeczeństwie, które definiują poszczególne jej elementy, w tym terminologię. Newralgiczne kwestie tego pojęcia ściśle łączą się z filozofią M. Foucaulta. Widoczne są zmiany w polskim systemie administrowania danymi medycznymi, dlatego też zestawienie medykalizacji z filozofią dyscypliny i kontroli oraz prawem do zdrowia ma na celu ukazanie problemu, jaki wiąże się z rozwojem technologii i udoskonalaniem pacjentowi wykonywania jego praw. Wybór zagadnień ma na celu analizę powstania portalu pacjent.gov.pl i jego skutków jakie mogą być kojarzone z kontrolą społeczną oraz ma na celu podsumowanie i wyciągnięcie wniosków ściśle pod kątem omawianych przypadków. Filozofia M. Foucaulta została wybrana ze względu na najściślejszy związek z medykalizacją i istotne poglądy socjologa odnośnie biowładzy i normalizacji. Wnioskując, należy zaliczyć e-recepty, refundację oraz obowiązek szczepień ochronnych jako formy kontroli społecznej. Zbierane dane przez system informatyczny mogą być wykorzystane w wieloraki sposób medyczny oraz marketingowy. Programy komputerowe na podstawie danych zbieranych w systemie mogą tworzyć zbiory potencjalnych klientów i prognozować zapotrzebowania pacjentów.
[/toggle]
[toggle title=”Marcin Kozak – Myślenie metaforą w prawie. Jak oswajać i wyjaśniać cielesność?”]
Marcin Kozak
Uniwersytet Warszawski
Myślenie metaforą w prawie. Jak oswajać i wyjaśniać cielesność?
W swoim wystąpieniu chciałbym omówić problem metafor ucieleśnionych w kontekście prawa i cielesności. Sposób, w jaki prawo próbuje ujmować (albo wręcz – oswajać) problematykę cielesności skazany jest na korzystanie z metafor. W szczególności dzieje się to, gdy rozważane są niestandardowe typy cielesności (protetyczna, progresywna) i płaska ontologia prawa nie radzi sobie dobrze z takimi obiektami. Co więcej, może być ona centralnym narzędziem poznawczym w takim przypadku. Istotne są jednak zarówno zastygłe, dobrze przyjęte metafory osiadłe w języku prawnym i prawniczym (systemach pozornie formalnych, pozbawionych metaforyczności), jak też i wynikające z rozwoju technologicznego momenty zmiany, innowacji, ruchu, w którym metafory kwitną na gruncie niewiedzy i bezradności. Skrócona bibliografia: 1) Wojtczak S., Metafory konceptualne jako narzędzia rozumowania i poznania prawniczego 2) Wojtczak S., The Methaphorical Engine of Legal Reasoning and Legal Interpretation 3) Lakoff G., Johnson M., Metafory w naszym życiu
[/toggle]
[toggle title=”Anna Krzyżak – Lateralizacja mowy i przetwarzanie słuchowe a kompetencje językowe u muzyków i niemuzyków”]
Anna Krzyżak
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Lateralizacja mowy i przetwarzanie słuchowe a kompetencje językowe u muzyków i niemuzyków
Percepcja wrażeń zmysłowych, w tym muzyki i mowy, wymaga integracji różnych bodźców słuchowych. Percepcja muzyki, jako szczególnego rodzaju stymulacji słuchowej, jest mniej odporna na zmiany strukturalne niż mowa. Ludzie rozpoznają mowę, nawet gdy bodźce słuchowe są znacznie osłabione. Celem badania było ustalenie, czy edukacja muzyczna ma wpływ na wyniki testu rozdzielnousznego słyszenia słów w uwadze rozproszonej i kierowanej. Oceniano kontrolę poznawczą, lateralizację języka oraz integrację i separację ucha. Eksperyment stanowił badanie pilotażowe projektu doktorskiego zakładającego zintegrowane badania neurolingwistyczne muzyków i niemuzyków. W eksperymencie wzięło udział 41 osób: 20 osób bez przygotowania muzycznego i 21 aktywnych zawodowo instrumentalistów w wieku 20–46 lat. Wyniki badań wskazują, że wykształcenie muzyczne lub jego brak ma znaczący wpływ na wyniki testu rozdzielnousznego słyszenia słów. Muzycy wykazują zdolności obuusznego przetwarzania materiału werbalnego, prawdopodobnie w wyniku treningu muzycznego i stosowania innych metod zapamiętywania oraz przyjmowania strategii prawej półkuli w celu przetwarzania dźwięków mowy. Stanowi to przyczynek do pogłębienia badań w kierunku korelacji zachodzących pomiędzy uzdolnieniami muzycznymi, edukacją muzyczną i kompetencjami językowymi.
[/toggle]
[toggle title=”Krzysztof Lisiecki – Afantazja – refleksje nad funkcją i fenomenologią wyobrażeń”]
Krzysztof Lisiecki
Uniwersytet w Białymstoku
Afantazja – refleksje nad funkcją i fenomenologią wyobrażeń
Zapewne większość ludzi za jeden z podstawowych elementów swojego wewnętrznego świata umysłowego uznałoby zadziwiającą zdolność do tworzenia żywych, quasi-percepcyjnych wyobrażeń, powstających w oderwaniu od wrażeń zmysłowych. Przywoływanie do świadomości wspomnień o znanych nam miejscach, twarzach i wydarzeniach w formie obrazów mentalnych nie tylko pomaga nam w codziennym funkcjonowaniu, ale również urozmaica nasze życie poznawcze. Dla około 2% społeczeństwa opisane wyżej doświadczenia pozostają nieznane, gdyż są oni pozbawieni wyobrażeń o charakterze wizualnym, a w wielu przypadkach również wyobrażeń innych modalności. Od 2015 roku przypadłość ta jest badana pod nazwą „afantazja”. Odkrycie tak z pozoru znaczących różnic w doświadczaniu świata przez osoby z afantazją kontrastuje z ich wyraźną swobodą w radzeniu sobie z wieloma problemami, które inni rozwiązują korzystając w dużej mierze z wyobrażeń. W świetle tych obserwacji naukowcy na nowo interpretują znaczenie wyobraźni w poznaniu oraz jej funkcję w działaniu. W wystąpieniu omówię wyniki najistotniejszych badań nad afantazją z ostatniej dekady oraz przedstawię wysunięte dotychczas hipotezy mające wyjaśnić mechanizmy kryjące się za działaniem tego zjawiska. Przeanalizuję także historyczną rolę wyobraźni w naukach o umyśle.
[/toggle]
[toggle title=”Magdalena Łata – Obrazy Jacka Malczewskiego w kontekście teorii lingwistyki kognitywnej”]
Magdalena Łata
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Obrazy Jacka Malczewskiego w kontekście teorii lingwistyki kognitywnej
Referat jest kontynuacją pracy badawczej zastosowania teorii lingwistyki kognitywnej w celu analizy poznawczej obrazów o charakterze symbolicznym i narracyjnym. Doskonałym materiały badawczym tego zagadnienia jest malarstwo Jacka Malczewskiego, którego obraz Melancholia. Prolog. Widzenie. Wiek ostatni w Polsce, został przeze mnie przeanalizowany pod kątem teorii metonimii, metafor i integracji pojęciowej (FILOZOFIA I NAUKA, Studia filozoficzne i interdyscyplinarne, Tom 5), przenosząc zasady analizy paradygmatów językowych, badanych intensywnie od lat osiemdziesiątych XX wieku, w obszar sztuk wizualnych. Obraz powyższy będzie punktem wyjścia do analizy kilku następnych obrazów Malczewskiego, w celu sprawdzenia zakresu zastosowania struktur badawczych. Analizę obrazów poprzedzi zarys teorii metonimii, metafory i amalgamatów pojęciowych. Wystąpienie zakłada część praktyczną i aktywny udział uczestników konferencji w celu sprawdzenia uniwersalności narzędzi badawczych teorii lingwistyki kognitywnej: zadaniem zgromadzonych będzie wyodrębnienie z przykładowych obrazów metonimii, metafor i amalgamatów pojęciowych na podstawie poznanych struktur teoretycznych.
[/toggle]
[toggle title=”Albert Łukasik – Metafory narzędziem nieświadomych procesów”]
Albert Łukasik
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Metafory narzędziem nieświadomych procesów
Termin „nieświadomość” odnosi się do licznych zjawisk zachodzących w naszym umyśle, które pozostają poza zasięgiem naszej świadomej uwagi. Obecnie procesy nieświadome (często też charakteryzowane jako podświadome) znajdują szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach. Mogą być rozpatrywane w kontekście ewolucyjnym jako automatyczne reakcje na zagrożenie lub przetwarzanie emocjonalne wyrazów twarzy. Mogą także stanowić podstawę w prężnie rozwijającym się neuromarketingu, gdzie podświadome oddziaływanie na klienta stanowi odpowiedź na coraz niższą frekwencję sprzedaży przy stosowaniu starych metod znanych z klasycznego marketingu nie uwzględniającego metod zaczerpniętych z neuronauk. Również w ekonomii i na rynku rozwoju osobistego wiedza o tym, jak procesy podświadome wpływają na nasze rozumowanie i podejmowanie decyzji, zyskuje na coraz większym rozgłosie. W terapii także można zauważyć jak oddziaływanie na poziom umysłu pozostający poza zasięgiem świadomości, wpływa na funkcjonowanie mózgu. Istnieje wiele metod, za pomocą których można w pewnym stopniu oddziaływać na umysł człowieka na poziomie nieświadomym, począwszy od torowania afektywnego, przez implementowanie fałszywych wspomnień, na ocenie moralnej kończąc. Jednym z narzędzi, które można wykorzystać w celu analizowania i oddziaływania na nieświadome procesy umysłowe są także metafory. W przypadku procesów nieświadomych, metafory można analizować w kontekście bezrefleksyjności i automatyzmu, a także w kontekście społecznym przy podejmowaniu decyzji i wyrażaniu opinii. Ponadto metody marketingowe ściśle bazujące na metaforach taka, jak metoda Geralda Zaltmana pokazują jak duży wpływ na wyższe procesy poznawcze mają odpowiednie słowne analogie. W pracy postaram się zatem przedstawić relację pomiędzy metaforami a procesami nieświadomymi, a także będę argumentował, że metafory stanowią narzędzie do wywierania wpływu w wielu dziedzinach, takich jak ekonomia, terapia i psychologia. Uwzględnię także argumenty przeciw skuteczności metafor jako narzędzi podświadomego umysłu nawiązując do różnic indywidualnych i kulturowych.
[/toggle]
[toggle title=”Renata Łukiewicz-Kostro – The healing of the heart metaphor”]
Renata Łukiewicz-Kostro
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
The HEALING of the HEART metaphor– on DIVINE intervention for human healing in the Bible. The SPIRITUAL PATH TO RECOVERY, HEALTH and WELL-BEING of an integrated contemporary human person . An authorian project idea for interdisciplinary research beyond… the OBVIOUS
The 21st human being is living in the times of rapid changes that make him/her lose their footing. The trust for public institutions established for the development and protection of man, such as for example, health care has been fading away. Our times can boast of the development of super-technologies, but health is still constantly slipping from our hands. According to WHO, in the year 2020 depression (not Covid-19) is going to be disease number 1 in the USA , and number 2 globally . The number of suicides, mental disorders and lack of well-being, and other social problems (lack of adaptation, aggression, violence, be it physical or verbal) have been rising despite the fact we are more and more affluent in the materialistic terms. Most of the reasons of the worsening of our health are sought outside (climate, poverty, injustice, economy, etc.). Sciences are developing enormously and rapidly at the highest cost of tax-payers, yet no satisfactory solutions seem to be found. People of the modern era may be overwhelmed with KNOWLEDGE and external expertise, yet lack WISDOM. The Western Sciences, in different fields, more and more often turn to the traditional wisdom of wisemen and wise women known across all the ages, cultures, religions, or outside religions. Healthy life requires from the NEW MAN some specific self-awareness , or self-conscience and resulting skills that have been naturally mastered by only some individuals. It is therefore worthwhile asking the following questions: Where does the multi-dimensional potential of a human being rest? What knowledge fosters the development of a healthy PERSON? How can medical and social care institutions open to a more adequate integrated approach including also the SPIRITUAL aspect ? How can we look upon a man in an INNOVATIVE way, closer to the TRUTH about human beings, so that ‘sliced” individual can be replaced by an integrated PERSON of body-mind -soul and…the Spirit? How can we promote the integrated TEAM RESEARCH from our local institutions that have GLOBAL effect in order to discover and bring into light of WHO we really are as human beings and what is our TRUE identity?
A human being – a man and a woman on various life stages is a multi-dimensional creature. So far, he/she has been studied by various scientific disciplines, yet separately, which caused only segmented, fragmentary knowledge of WHO WE are . Therefore, in order to understand PERSON and seek adequate solutions for various diseases and new therapies, we need to construct a completely NEW PARADIGM for ANTTHROPOLOGY with INNOVATIVE solutions in Health , Well-being and Social Care, including the latest research , not only in “hardcore” medical sciences (biology, physics, chemistry) , but also in theology , philosophy and social sciences plus HUMANITIES! It can only happen if all the sciences come together and use their responsible latest research tools for bringing more light upon WHO WE ARE.
The linguistic studies of other literary texts can also can reveal the deeply hidden SPIRITUAL causes of mental problems and disorders of the victims of depression killing millions of people, destroying marriages, families, communities, affecting workplaces and global economies, as well! For this reason we need to bring in responsible researchers from various fields that can be networking globally with this far-reaching goal.
I my personal part of the project I wish to bring in a niche area for the studies , namely linguistic analysis of selected scenes taken from the Bible , treated as a Holy Book, a literary text and a cultural phenomenon, the Book of Books on which the whole European culture has been based ! I am offering a responsible , yet very innovative and my own authorian scientific analysis of case-studies of selected PERSONAL DIVINE-HUMAN ENCOUNTERS when Jesus met sick people while He was on Earth and healed them, very often pointing to the SPIRITUAL causes of illnesses, either instantly (a miracle), or, more frequently, in a process of their human transformation leading to their integrated healing. Healing of this kind (spiritual with visible physical and mental consequences still happens nowadays in some religious communities) can be discovered and studied by applying the latest scientific cross-disciplinary research tools in linguistics, literature and biblical studies. I want to look HOW people were healed and with what results for themselves as individuals and with relation to communities, yet always via their PERSONAL relation to God (the SPIRIT).
In my contribution to the Summer School 2020 I wish to present a linguistic analysis of a few case-studies of the women healed by Jesus , looking at the HEALING of the HEART metaphor, hoping to bring in INNOVATIVE ideas for INNOVATIVE solutions for HEALTH and Well-being of contemporary citizens of the world.
Key-words: Healing of the Heart metaphor, spiritual/inner healing, integral humanism, health and well-being
[/toggle]
[toggle title=”Jakub Majchrzak – Metaforyka nocy ciemnej w mistyce zachodniej i jej współczesne ucieleśnienia”]
Jakub Majchrzak
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Metaforyka „nocy ciemnej” w mistyce zachodniej i jej współczesne ucieleśnienia
W swoim wystąpieniu chciałbym odwołać się do efektów moich analiz podjętych w ramach pracy magisterskiej zatytułowanej „Zjawisko nocy ciemnej w mistyce zachodniej”. Celem pracy było przybliżenie zjawiska „nocy ciemnej” w mistyce Zachodu, ukazanie go na tle historycznego rozwoju wrażliwości i potrzeb duchowych człowieka, oraz wykazanie aktualności tego doświadczenia w wielu współczesnych kontekstach. W związku z tym odwołuję się do religijnych praktyk starożytnych Greków, analizując je pod kątem podobieństw zachodzących pomiędzy ich obrzędowością i duchowymi motywacjami, a zjawiskiem „nocy ciemnej” w zachodniej mistyce. Przybliżam także sylwetki znanych mistyków, którzy przeżywali „noc wiary” na drodze swego duchowego rozwoju i na podstawie swoich doznań zdefiniowali to zjawisko na gruncie historii rozwoju duchowości chrześcijańskiej. Przedstawiam również motywy „nocy ciemnej” obecne w Biblii, aby poprzez odwołanie się do tego ponadczasowego tekstu kultury, jeszcze mocniej zaakcentować archetypiczność i zarazem aktualność tego zjawiska. W swoim wystąpieniu chcę zatem przedstawić całe bogactwo interesującej metaforyki towarzyszącej zjawisku „nocy ciemnej”, a przez to uzmysłowić konkretne ucieleśnienie się tej żywotnej symboliki w doświadczeniu życiowym współczesnego człowieka.
[/toggle]
[toggle title=”Janina Mękarska, Paweł Pietkiewicz – Śmieszkowanie strategiczne jako technika perswazyjna”]
Janina Mękarska, Paweł Pietkiewicz
Uniwersytet Szczeciński
Śmieszkowanie strategiczne jako technika perswazyjna
W wystąpieniu chcemy przedstawić wprowadzenie teoretyczne naszego wspólnego badania. Celem wystąpienia jest przedstawienie czym jest śmieszkowanie strategiczne i jakie elementy dialogu perswazyjnego wykorzystuje. Chcemy omówić elementy języka i przedstawić śmieszkowanie strategiczne jako szczególna technika perswazyjna wykorzystywana podczas przekonywania.
[/toggle]
[toggle title=”Marta Nowak – Iryjskie wizje zaświatów w teorii integracji pojęciowej”]
Marta Nowak
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Iryjskie wizje zaświatów w teorii integracji pojęciowej
Wystąpienie dotyczy procesu tworzenia konceptualizacji zaświatów w trzech iryjskich narracjach doby średniowiecza (Navigatio Brendani, Visio Tnugdali i Tractatus de Purgatorio Sancti Patricii). Każda z opowieści o Irlandczykach podróżującym po przestrzeniach piekła i nieba, oparta została ramę metaforycznej wędrówki w poszukiwaniu oczyszczenia z grzechów i zbawienia. Odczytanie dydaktycznego przekazu płynącego z lektury tekstu wymagało jednak tak kiedyś, jak i teraz dokonania złożonej operacji myślowej, polegającej na procesie amalgamacji, czyli tworzenia mieszanin pojęciowych. Głównym celem niniejszej pracy jest zbadanie i odtworzenie procesów amalgamacji w ramach metafory wędrówki do zbawienia, tworzącej przesłanie trzech iryjskich narracji o podróży w zaświaty. W oparciu o teorię Gillsa Fauconniera i Marka Turnera, na podstawie łacińskich tekstów utworów, odtworzone zostaną prawdopodobne modele sieci integracji pojęciowych ukazujące sposób, w jaki metafora wędrówki została zaadaptowana na potrzeby chrześcijańskich przekazów. Badania prowadzone w ramach niniejszej pracy ukazują mechanizm umysłowy leżący u podstaw złożonego procesu tworzenia metafory podróży do zbawienia, która w wypadku chrześcijańskich narracji eschatologicznych, stała się jednym z kluczowych elementów konceptualizacji procesu pokuty i oczyszczenia. Wykorzystanie powyższej teorii w badaniach nad tekstami z gatunku literatury wizyjnej nie miało dotychczas zastosowania w literaturze przedmiotu. Wnioski płynące z niniejszej pracy ukazują jednak, że łączenie paradygmatu językoznawstwa kognitywnego z analizą literaturoznawczą dostarczają nowych narzędzi do badań nad mentalnością ludzi średniowiecza.
[/toggle]
[toggle title=”Anna Odyniec – Hipotezy na temat genezy zdolności myślenia o umysłach nadnaturalnych”]
Anna Odyniec
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Hipotezy na temat genezy zdolności myślenia o umysłach nadnaturalnych
Nowym obszarem badań rozwojowych jest zdolność dzieci do myślenia o umysłach nadnaturalnych. Przeprowadzone do tej pory badania wykazują, że pojęcie umysłów nadnaturalnych jest formułowane w wieku przedszkolnym. Mechanizm tworzenia takich pojęć jest dyskusyjny. Dotychczas wyodrębnione zostały dwie konkurencyjne hipotezy – hipoteza antropomorficzna oraz hipoteza gotowości. Wyniki dotychczas przeprowadzonych badań nie są zgodne co do tego, która z przedstawionych hipotez jest poprawna. Część przeprowadzonych badań potwierdza hipotezę antropomorficzną (Kiessling, Perner, 2014; Lane i in., 2010, 2012; Makris, Pnevmatikos, 2007; Gimenenez-Dasi i in., 2005). Inne badania dostarczają dowodów przemawiających za poprawnością hipotezy gotowości (Barrett i in., 2001; Wellman, Bartsch, 1988). W swoim wystąpieniu chciałabym przedstawić założenia wymienionych powyżej hipotez oraz przeanalizować wyniki badań przemawiające za jedną oraz drugą hipotezą.
[/toggle]
[toggle title=”Katarzyna Panecka, Gabriela Stachyra – W jaki sposób mózg przyjmuje inną perspektywę? O potencjalnym systemie poznania społecznego”]
Katarzyna Panecka, Gabriela Stachyra
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
W jaki sposób mózg przyjmuje inną perspektywę? O potencjalnym systemie poznania społecznego
Wielu naukowców zgadza się odnośnie istnienia systemów „co”, „gdzie” i „jak” w mózgu, przetwarzających informacje dotyczące obiektów, ich lokalizacji oraz wyjaśnień działania. Mało jest jednak badań nad koncepcją systemu „kto”, który obejmowałby neuronowe przetwarzanie informacji na temat społecznego poznania siebie i innych. Poznanie społeczne charakteryzuje się procesami psychologicznymi, pozwalającymi na wnioskowanie o intencjach, uczuciach oraz myślach innych ludzi. Jednocześnie każdy człowiek odgrywa w życiu wiele różnych ról, które stanowią pewne aspekty „ja”. Niezwykle interesująca w tym temacie jest gra aktorska, w której zadaniem jest przyjmowanie gestów, emocji i zachowań odgrywanej przez siebie osoby. Celem referatu jest analiza przyjmowania innej niż własnej perspektywy oraz występujących przy tym charakterystycznych reakcji na poziomie neuronalnym. Dodatkowo przedstawione zostaną różnice występujące pomiędzy własną perspektywą, procesem przyjmowania perspektywy trzeciej osoby, występującym przy zjawisku teorii umysłu oraz przyjmowaniem perspektywy odgrywanej przez siebie roli przez aktorów (Brown, S., Cockett, P., Yuan, Y. (2019): The neuroscience of Romeo and Juliet: an fMRI study of acting).
[/toggle]
[toggle title=”Rafał Prus, Dawid Śmietański – Immersja w grach – jak poszerza nasze poznanie”]
Rafał Prus, Dawid Śmietański
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Immersja w grach – jak poszerza nasze poznanie
W ramach prezentacji o metaforach ucieleśnionych omówimy jak bardzo niejednoznaczny świat gier komputerowych jest w stanie wpłynąć na działanie mózgu poprzez immersję. Badania w tym zakresie zaczęły swój rozwój już podczas powstawania pierwszych gier izometrycznych i 3D. Spróbujemy odpowiedzieć na takie pytania jak; co sprawia, że człowiek jest w stanie zaangażować swoje procesy poznawcze w doświadczaniu symbolicznego, wirtualnego świata? Czy pozwala to na uzyskanie pozytywnych rezultatów poznawczych u graczy? Podamy także przykłady badań obrazujących neuronalne reakcje w strukturach mózgowych podczas przebywania w sieci gry i jak może to wpłynąć na nasze zdolności poznawcze (2016 Video Games for Neuro-Cognitive Optimization – Jyoti Mishra, Joaquin A. Angurea, Adam Gazzaley). Zbadane zostanie nasze poznanie w odniesieniu do metaforycznej płaszczyzny gier komputerowych.
[/toggle]
[toggle title=”Edgar Filip Różycki – Jak powstały religie?”]
Edgar Filip Różycki
Uniwersytet w Białymstoku
Jak powstały religie?
Celem referatu jest analiza krytyczna wybranych klas teorii wyjaśniających przyczyny i mechanizmy powstawania zachowań religijnych i quasi-religijnych, z którymi spotykamy się we wszystkich kulturach i epokach. Mamy koniec II dekady XXI w., a wciąż możemy obserwować irracjonalne zachowania ludzi, które nie mają prawa prowadzić do efektów przez nich zamierzonych: a to szaman paląc liście tytoniu mówi do szeregu posążków, by pomogły mu wyleczyć chorego; a to wyznawcy jednej z religii postanawiają spalić plony i wybić bydło, jako już niepotrzebne, bowiem w nagrodę za ich dobre uczynki wkrótce do brzegu przybije statek z ładunkiem żywności i pieniędzy; a to inni chadzają do konkretnych budynków, w których wcześniej należało odprawić znamienne rytuały po to, by we współudziale wybranych członków ich społeczności i przy pomocy odpowiednich zaklęć mogli się skomunikować z wszechobecną, niewidzialną istotą, która zawsze wie, co powiedzą, ponieważ wie wszystko, celem zapewnienia sobie miłej egzystencji po śmierci. To tylko kilka spośród tysięcy odnotowanych zachowań w różnorodnej kategorii absurdów. A jednak występują na całym obszarze naszej planety od początków współczesnej cywilizacji. Dlaczego ludzie wymyślają takie historie i co ich popycha do takich działań? Skąd się biorą takie wierzenia? W referacie chciałbym przedstawić kilkanaście możliwych scenariuszy wyjaśniających powstanie tych praktyk na gruncie psychologii kognitywnej, antropologii, lingwistyki czy biologii ewolucyjnej. W szczególności skupię się na tych, które tłumaczą, iż religia objaśnia świat (odpowiada na ludzką potrzebę poznania); religia jest wsparciem (potrzeba psychologiczna); religia jest fundamentem ładu społecznego (reguluje porządek społeczny) czy religia jest złudzeniem (jako wynik uboczny ewolucyjnej własności umysłu – skłonności do podlegania iluzji). Bibliografia: Barett J., (2004), Why would anyone believe in God, Plymouth: AltaMira Press Bowen J. (2017), Religions in Practice, London: Routledge Boyer P., (2001), Religion Explained. The Evolutionary Origins of Religious Thought, New York: Basic Books Lawson E. T., McCauley R. N., (1990), Rethinking Religion, Cambridge: Cambridge University Press Lopez D. S. (red.), (2001), Praktyki religijne w Indiach, Warszawa: Dialog McCauley R. N., (2011), Why religion is natural and science is not, New York: Oxford University Press
[/toggle]
[toggle title=”Anastazja Szuła – W poszukiwaniu talentu po właściwej stronie mózgu”]
Anastazja Szuła
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
W poszukiwaniu talentu po właściwej stronie mózgu
Popularne uproszczenia o strategiach przetwarzania prawej i lewej półkuli mózgu są tak niezmiernie rozpowszechnione, że znajdujemy je nawet w materiałach używanych przez nauczycieli akademickich. Na nich Betty Edwards, autorka podręcznika „Drawing on the Right Side of the Brain”, zbudowała całą swoją teorię nauki rysunku realistycznego. Opisując ją, artystka nie tylko pisze swoją neuronaukę i psychologię – analizie poddaje też pojawiający się w języku dualizm lewy – zły, prawy – dobry, u którego podstaw stoi jedna z najbardziej typowych metafor konceptualnych. Poddam analizie, jak autorka sama korzysta z tej metafory, przenosząc ją do mózgu. Zaprezentuję jak na uproszczeniach, metaforach i skrótach myślowych konstruuje ona sensowną, przekonującą i rzeczywiście działającą metodę.
[/toggle]
[toggle title=”Daria Targosz – Tropy ciała w literaturze polskiej po roku 1989″]
Daria Targosz
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tropy ciała w literaturze polskiej po roku 1989
Zamieszczam fragment przygotowywanej rozprawy doktorskiej, której założenie chciałabym przedstawić podczas wystąpienia. Uprzejmie proszę o nieudostępnianie i niepublikowanie tego fragmentu w takiej formie. Spojrzenie na kwestię cielesności z jednej strony wiązało się jeszcze do niedawna z „zakrywaniem ciała” – tabuizowaniem treści związanych z cielesnością, fizjologią czy seksualnością. Z drugiej strony w ostatnich latach kultura konsumpcyjna zdaje się „odzierać ciało” z wszelkich zasłon. Media, a zwłaszcza kampanie reklamowe, atakując odbiorców rozmaitymi obrazami cielesności, często nacechowanymi erotycznie, stworzyły kult ciała, które wedle napływających zewsząd przekazów, musi być piękne, zdrowie i sprawne. Do takiego sposobu ukazywania przyczynił się także rozwój i upowszechnienie się kina i telewizji, które posługując się właściwą im formą przekazu, mogły ukazać ciało oraz zwłaszcza związaną z nim seksualność człowieka wprost, co nie było wcześniej możliwe za sprawą mediów tradycyjnych. Za sprawą reklam, kampanii promocyjnych, a także rozwoju przemysłu kosmetycznego i wzrostu popularności szeroko rozumianego zdrowego stylu życia ciało zostało również zredukowane do obiektu estetycznego oglądu. Do konsekwencji oddziaływań konsumpcjonizmu i kultury masowej należy zmiana położenia ciała, które wydaje się nie być już, jak do tej pory, elementem należącym do obszaru natury, ale zostać zawładnięte przez kulturę. Jednym z następstw tych zjawisk jest całkowite uprzedmiotowienie ciała. Z punktu widzenia niniejszej pracy warto jednak dostrzec w ciele coś więcej niż tylko powierzchowny, zewnętrzy element człowieczeństwa czy rzecz, którą można poddawać ocenie estetycznej. Warto cielesność ludzką potraktować jako konstytutywną część składową tożsamości człowieka, a relację ciało-dusza rozpatrywać nie jako dychotomię, ale uwzględniając jej nierozłączny i spójny charakter. Anna Łebkowska zwraca bowiem uwagę na wynikającą z antropocentryzmu somatyzację otaczającej rzeczywistości, którą trafnie oddaje Lyotardowska formuła „ciało tworzące świat i przezeń tworzone” – wskazuje ona na współistnienie i współoddziaływanie tych dwóch planów. Zmiany społeczno-kulturowe sprawiły także, że cielesność oprócz tego, że jest dziedziną zainteresowania i autorefleksji przeciętnego człowieka, pojawia się również jako przedmiot refleksji akademickiej. Tematyka ciała jest eksplorowana przez badania przyrodnicze, społeczne a także na gruncie refleksji humanistycznej, powstają i upowszechniają się nowe dyscypliny, jak na przykład: socjologia ciała, psychologia ciała, filozofia ciała. Zagadnienie cielesności będące przedmiotem zainteresowania nauk humanistycznych obok perspektywy kulturoznawczej, historycznej, teologicznej czy językoznawczej, poddawane jest także refleksji literaturoznawczej. Beata Przymuszała i Agnieszka Nęcka wskazują, że po roku 1945 można dostrzec w literaturze polskiej trzy punkty kulminacyjne dla kategorii cielesności – pierwszy u schyłku II wojny światowej, charakteryzujący się powrotem tendencji naturalistycznych, kolejny w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, co wiązało się z pojawieniem się egzystencjalizmu skupiającego się na konkretyzacji bytu ludzkiego, upatrującego w cierpieniu i śmierci zasadniczych przejawów istnienia w świecie, oraz ostatni – w latach siedemdziesiątych za sprawą nowofalowców jako próba sprzeciwu wobec nowomowy – przeciwstawienie kłamstwu języka prawdy ciała. Wśród prac historycznoliterackich podejmujących tematykę cielesności i/lub związanej z nim seksualności i erotyki w literaturze różnych epok warto przywołać publikacje badaczy takich jak: Beata Przymuszała, Agnieszka Nęcka, Krystyna Kłosińska, Adam Dziadek, Ryszard Koziołek, Kamila Budrowska, Paweł Dybel.
[/toggle]
[toggle title=”Dagmara Wąchocka – Rola komunikacji werbalnej w motywacji pracownika”]
Dagmara Wąchocka
Uniwersytet w Białymstoku
Rola komunikacji werbalnej w motywacji pracownika
Pełnienie obowiązków kierowniczych opiera się głównie na komunikacji, dlatego właściwe wykorzystanie mowy może zmotywować pracownika do działania. Kierując się tym założeniem, J. SULLIVAN stworzył motywacyjną teorię języka (Sullivan, 1988). Motywacyjna teoria języka (w skrócie MLT – Motivating Language Theory) wyłania się z kategorii aktów mowy w językoznawstwie i opisuje trzy typy komunikacji kierownik-podwładny: lokucyjny, illokucyjny oraz prelokucyjny. Na poziomie lokucyjnym odbywa się proces powiedzenia czegoś, na przykład oznajmienia lub orzeczenia o czymś. Na poziomie illokucyjnym dokonujemy czegoś przez wypowiedź: upomnienia, przeprosin, złożenia obietnicy, argumentacji. Na poziomie perlokucji oddziałujemy na odbiorcę, wywołujemy jakiś skutek przez powiedzenie czegoś. Rzeczywista funkcja prelokucji kryje się nie w znaczeniu, lecz w oddziaływaniu. Chodzi o wytworzenie czegoś ponad to, o czym się mówi (np. upominając kogoś, mogę wywołać w nim poczucie winy). MLT wiąże się z wieloma ważnymi wynikami w pracy, w tym między innymi z zaangażowaniem pracowników, satysfakcją z pracy, poczuciem skuteczności, wydajnością, kreatywnością, innowacjami, niższą absencją i efektywniejszym podejmowaniem decyzji (Mayfield, 2017). W moim wystąpieniu bliżej przybliżę motywacyjną teorię języka. Bibliografia Austin, J. L. (1993), Jak działać słowami, w: Mówienie i poznawanie, tłum. Bohdan Chwedeńczuk, 550-713. Holmes, W. T., Parker, M. A. (2019), Motivating language intensity: A study of Wyoming superintendents motivating language use as perceived by their principals, „International Journal of Business Communication”. Mayfield, J., Mayfield, M. (2017), Motivating language theory: Effective leader talk in the workplace, „Springer”. Mayfield, J. R., Mayfield, M. R., Kopf, J. (1998), The effects of motivating language on subordinate performance and satisfaction, „Human Resource Management”, 37(3-4), 235–248. Sullivan, J. J. (1988), Three roles of language in motivation theory, „Academy of Management Review”, 13(1), 104-115.
[/toggle]
[toggle title=”Paulina Zarębska – Metafora ucieleśniona jako narzędzie pracy tancerza”]
Paulina Zarębska
Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Metafora ucieleśniona jako narzędzie pracy tancerza
Metafora ucieleśniona jako narzędzie pracy tancerza Słowa kluczowe: metafora ucieleśniona, taniec, poznanie ucieleśnione, poznanie usytuowane, poznanie rozproszone, rozwiązywanie problemów Celem referatu jest przedstawienie wstępnych wyników badań projektu badawczego „Rola metafor ucieleśnionych w rozwiązywaniu problemów choreograficznych w tańcu” realizowanego w ramach grantu Preludium 17 Narodowego Centrum Nauki (2019/33/N/HS1/02484). Głównym celem projektu opisanie funkcjonowania metafor ucieleśnionych jako narzędzia w procesie rozwiązywania problemów choreograficznych z perspektywy poznania usytuowanego oraz rozproszonego. Taniec jest takim przykładem sztuki, w którym metafory ucieleśnione są wyjątkowo centralnym elementem komunikacji. Są one niezbędne podczas tworzenia i uczenia się tańca. W tańcu, jako jedynym z różnych rodzajów sztuki, metafora pojawia się już na etapie jego nomenklatury (por. Vaganova 1965). W malarstwie, teatrze czy filmie, treść komunikatów podczas tworzenia nie ma charakteru motorycznego. W referacie, szczególnej uwadze zostanie poddany taniec klasyczny oraz modern jazz, ze względu na najbardziej uwypuklającą się metaforyczność ucieleśnioną. Kluczową w referacie, pełniącą rolę tła teoretycznego jest teoria poznania ucieleśnionego (Gallagher 2005; Pfeifer,Bongard 2007), która głosi, że poznanie zapośredniczone jest przez ciało – to ono kształtuje umysł i sposób myślenia. Istotnym konstruktem teoretycznym w projekcie jest również poznanie usytuowane, które D. Kirsh (2009) przedstawia jako ważny element rozwiązywania problemów. Odchodząc od klasycznej teorii Newella i Simona (1972), w której wykluczono czynniki kontekstowe (społeczne, materialne, technologiczne), Kirsh twierdzi, że czynniki te wspierają przebieg procesów poznawczych podczas rozumowania i działania w procesie rozwiązywania problemów. Zdaniem Kirsha, uwadze powinna zostać poddana interakcja pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi reprezentacjami oraz przenoszenie obciążeń poznawczych między nimi. Według autora, w kontekście rozwiązywania problemów, należy traktować wykorzystanie elementów środowiska (takich jak afordancje, czynniki kulturowo-społeczne) jako optymalizację działania systemu poznawczego. W procesie rozwiązywania problemów choreograficznych ważną rolę odgrywa metafora kognitywna (Lakoff, Johnson 1980), nazywana w projekcie ucieleśnioną. Najistotniejsze w kontekście tańca są metafory orientacyjne, które zakorzenione są w fizycznym oraz kulturowym doświadczaniu świata. Gdy tancerze wykonują ruchy zgodne z instrukcjami nauczyciela, opierają się na schematach wyobrażeniowych, które określają abstrakcyjne metafory pojawiające się na poziomie wypowiedzi i ruchów. Schematy wyobrażeniowe powstają w wyniku doświadczeń sensomotorycznych tancerzy i odnoszą się do doświadczeń przestrzeni. Są podstawą metafor orientacyjnych wykorzystywanych przez tancerzy i choreografów. Orientacyjne metafory są zakorzenione w cielesnym i kulturowym doświadczeniu. Metafory są enaktywnymi instrukcjami, które zachęcają tancerzy do rozwoju nowych kierunków ruchu według rzeczywistych bodźców zmysłowych. Podążając za enaktywizmem, postrzeganie jest przemyślaną ucieleśnioną czynnością; obejmuje poznawcze i fizyczne zdolności rozumienia. Zgodnie z enaktywistycznym podejściem w filozofii, rozumienie nie jest generowane jedynie przez schematy poznawcze percepcji, które zawsze są aktywowane w ten sam sposób. Sposoby działania zmieniają się w obrębie różnych doświadczeń. Metafory to komunikatywne sposoby tworzenia zmiany w postrzeganiu. W związku z tym generują własne wyjątkowe denotacje, które kierują do rozwiązania problemu choreograficznego. Metafora jest zatem czynnością poznawczą, która przekształca schematy percepcji. Podobnie, działania metaforycznych instrukcji i wyobrażeń definiują na nowo wzorce ruchu. Rozwiązując problem choreograficzny, tancerz wykorzystuje zarówno wiedzę kinestetyczną, jak i doświadczenie cielesne oraz jawną wiedzę o świecie zewnętrznym.
[/toggle]
[/accordion]