W ramach wystąpienia pokrótce omówię główne stanowiska w sporze na temat semantyki obrazów znaków ikonicznych oraz na ich tle zarysuję własną propozycję. Będę bronił dwóch twierdzeń. Po pierwsze, możemy rozumieć obrazy nie w terminach obiektów, takich jak obiekty fizyczne lub umysłowe, ale w terminach operacji konstruowania przedstawień na wzór konstrukcji w geometrii. Rozumiem przez to twierdzenie, że obrazy jako przedstawienia fizyczne lub umysłowe są efektem końcowym zastosowania pewnych bardziej podstawowych reguł rzutowania. Po drugie, twierdzę, że operacje konstruowania możemy utożsamić pod pewnym względem z nabywaniem umiejętności percepcyjnych takich jak umiejętność odróżniania dźwięków.