Metafory w kulturach odgrywają pewne poszczególne role. Z jednej strony opisują świat za pomocą innych słów. Z drugiej strony przyczyniają się do tego, że wzbogaca się nasza kompetencja językowa. Jeśli chodzi o znaczenie metafor to w danych kulturach przejawia się w sposób różnorodny. Co się dzieje, gdy dominuje myślenie obrazowe? Jak wygląda zjawisko metaforyczności, gdy pewne aspekty są zaburzone? W referacie główna uwaga będzie skupiona na osobach ze spektrum autyzmu i osobach Głuchych. W pierwszym przypadku zostały przeprowadzone badania u dzieci w ramach wolontariatu z pomocą których zostały przenalizowane rysunkowe przejawy metaforyczności jako dominująca forma aktywności metaforycznej. W drugim przypadku ważnym aspektem stanowić będzie przedstawienie metafory wielomodalnej, a dokładniej dotykowej, wzrokowej.
U obu tych grup występują pewne deficyty tj.: u osób ze spektrum autyzmu deficyt ten występuje np. w relacjach społecznych, pewnych specyficznych zdolnościach i zaburzeniach w pewnych obszarach, które uniemożliwiają lub blokują prawidłowe posługiwanie się metaforami.
U osób Głuchych deficyt ten występuje w braku możliwości posługiwania się werbalizacją.
Podstawowymi pytaniami jakie będą postawione w ramach referatu to: Skoro występują pewne deficyty, to czy rozumienie metafor jest możliwe? Czy wtedy osoby te rozumieją czym są metafory? Czy kultura i środowisko są potrzebnymi czynnikami rozwijającymi kompetencję językowo – metaforyczną u osób neuroróżnorodnych?
Reasumując, podczas prezentacji zostaną przedstawione efekty pracy z osobami neuroróżnorodnymi jak również będzie to też próba odpowiedzi (opierając się na stereotypach) na podstawione wcześniej pytania badawcze.